Rudolf Escher (1912-1980) was een Nederlandse componist wiens werk diep beïnvloed werd door zijn ervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog en zijn liefde voor de Franse cultuur. Oorspronkelijk was hij ook actief als dichter en beeldend kunstenaar, maar hij koos uiteindelijk voor de muziek. Escher studeerde bij Willem Pijper in Rotterdam en ontwikkelde een unieke compositiestijl, beïnvloed door de polyfone meesterwerken van de Renaissance en componisten als Debussy, zonder echter een epigoon te zijn. Zijn muziek werd gekenmerkt door een lyrische zoektocht naar een verloren Arcadië, een verlangen dat door de oorlogsjaren werd versterkt.

Na de oorlog vestigde hij zich in Amsterdam en kreeg rond 1950 erkenning door het succes van zijn oorlogstryptiek, het orkestwerk Musique pour l'esprit en deuil, de Sonate concertante voor cello en piano, en Arcana Musae Dona voor piano. Escher’s latere werk weerspiegelt zijn exploratie van seriële technieken, geïnspireerd door componisten als Boulez, en zijn voortdurende streven naar muzikale volmaaktheid. Zijn oeuvre, waaronder kamermuziek, koorwerken, en liederen, toont een delicate balans tussen technische virtuositeit en emotionele diepgang. Hoewel hij ook compositielessen gaf, bleef hij zich vooral richten op het verfijnen van zijn eigen werk, resulterend in een oeuvre dat wordt beschouwd als een van de belangrijkste in de Nederlandse muziek van de 20e eeuw.

Leo Samama geeft in zijn hoorcollege een overzicht van het leven en werk van deze veelzijdige componist, verrijkt met diverse luisterfragmenten.

Inhoud

College 1
H1. Inleiding
H2. Biografische schets tot en met WOII
H3. Biografische schets na WOII

College 2
H4. Een eerste kennismaking met de muziek van Escher
H5. De oorlogswerken
H6. Enkele nadere gedachten over muziek

College 3
H7. Liederen
H8. Koorwerken

College 4
H9. Kamermuziek
H10. De laatste jaren